|
||||||||
|
Er zijn in de muziekgeschiedenis wel een aantal muzikanten geweest die hun gitaar ondersteboven bespeelden. Iemand als Jimi Hendrix deed dat bijvoorbeeld omdat hij linkshandig was en indertijd geen gitaar voor linkshandigen kon vinden en niet rechtshandig wou leren gitaar spelen. Ook bluesartiesten Albert King en Otis Rush draaiden hun rechtshandige gitaar gewoon om om ze met links te kunnen bespelen. Later werden de snaren gewoon omgekeerd op een rechthandige gitaar. Ook de Amerikaanse folkzangeres Kate McDonnell uit Albany, New York is zo’n artieste die haar rechtshandige gitaar gewoon omdraait om de songs te brengen op haar nieuwste plaat “Ballad Of A Bad Girl”, haar vijfde soloalbum dat vijftien jaar na haar vorige release op de markt verschijnt. Ze presenteert op dit album elf liedjes waarvan ze er negen zelf heeft gecomponeerd waarvan zeven samen met co-componiste Anne Lindley tot stand zijn gekomen. Een simpele rekensom leert ons dus dat er nog twee nummers overblijven die Kate McDonnell selecteerde voor een coverversie. Zo brengt ze een geheel eigen versie van het overbekende nummer “Long As I Can See The Light”, in 1970 geschreven door John Fogerty voor zijn band ‘Creedence Clearwater Revival’. De tweede gecoverde song is “Dimming Of The Day”, een nummer dat Richard Thompson samen met zijn toenmalige vrouw Linda Thompson bracht op hun album “Pour Down Like Silver” uit 1975. Die song is trouwens één van de vaakst gecoverde liedjes uit het repertoire van Richard Thompson dankzij versies van o.a. ‘The Corrs’, Bonnie Raitt, Emmylou Harris, Mary Black, ‘Alison Krauss & Union Station’ en zelfs ‘The Blind Boys Of Alabama’. Alle songs op “Ballad Of A Bad Girl” werden in de ‘Dreamland Studios’ van opnameleider en producer Ken Helmlinger in Hurley, New York door drie muzikanten ingespeeld: Kate McDonnell zelf op banjo en akoestische gitaar, Tony Levin op basgitaar en Jerry Marotta op drums. Die twee laatste topmuzikanten komen uit de vroegere begeleidingsband van Peter Gabriel. Voor de video’s bij deze recensie hebben we gekozen voor akoestische live gespeelde versies van twee songs uit dit album: de titeltrack “Ballad Of A Bad Girl” en het nummer “Malibu”. De ‘storytelling’ folktroubadour in Kate McDonnell komt op deze plaat vooral tot uiting in het aan de Duitse hoofdstad ‘Berlin’ opgedragen eerbetoon en dat geldt eveneens voor de liedjes “Pilgrim” en”Sweet Virginia” waarin we ook wel invloeden van zangeressen Joni Mitchell of Joan Baez menen te herkennen. Herinneringen aan Richard Thompson’s werk worden dan weer opgeroepen bij het verhalende en knap georkestreerde “Love Is The Damndest Thing” en bij het zachtjes rockende “If I Knew”, een song die zij al in 1998 heeft gecomponeerd. (valsam)
|